Hindi ko inaasahan.
Never in my mind nor even in my plan na pumunta sa natatagong paraiso ng Anawangin Cove, situated on sea side of Zambales surrounded by a huge mountain range, as in pinapalibutan ng naglalakihang bundok.
Thanks to my special friend, Ann, kaya nakapunta ako sa Anawangin Cove. I considered it as a very special gift na natanggap ko na ng advance sa birthday ko sa June.
Nagsimula ang napakahabang byahe namin sa Victory Liners Caloocan Terminal papuntang San Antonio Zambales. Almost 12 am na kami nakaalis and we need to travel 3 1/2 hours para marating ang San Antonio. I fell uncomfortable noong nasa bus kami kasi ang tigas ng upuan unlike ng bus nila sa Baguio(I'm talking about Victory Liner BUs).
After we have reached San Antonio, namalengke na kami ng makakain namin at mga accessories na gagamitin sa campsite. Anyways, campsite pala ang tututluyan namin so expected na namin na wlang signal o kuryente on that are.
So after namiliui kami sa palengke, dumerecho kami sa Pier 3, Pundaquit para sumakay sa KATIG (maliit na de motor na bangka na kasya ang kinseng katao). Almost 8 am na kami nakaalis sa pampang na Pundaquit.
|
Sa kabila ng maalon na dagat, nag-enjoy naman kami, para kaming nasa
perya non time na yun. hehhehe.. Nakakatakot na nakakasabik. Para kaming
tsinutsunami noon. |
Nakarating na rin kami sa pampang at nakita namin na hindi pala white beach ang Anawangin kundi grey.. hehehhehe
Anyways para namang baguio yung Anawangin kasi napupuno siya ng puro Pine Trees at napapaligiran siya ng Bundok..
After na mgahanda ng tent at mananghalian.... Umakyat kami ng bundok.. Yung iba kung kasama lalo na si Ann, hindi na nakaakyat.
|
hehehehhe kasama ko sila Miller at King nun na nakaakyat sa bundok.. |
at kinagabihan, candle light ang tanging tanglaw namin kasi tinatamad pa kami mag bonfire..